Wilde klimop is de autobiografie van Zenmeester Hakuin. Ergens schrijft hij over Zenziekte (als de hartwarmte naar boven gaat in plaats van naar de dantien). De remedie ervoor is zachte boter. Zachte boter is een vorm van staande meditatie. Stel je voor dat er een klomp boter op je hoofd ligt die zo groot is als eendeëi. De boter smelt en doordringt je hoofdhuid. Glijdt naar beneden, maakt schouders, ellebogen en borst nat, dringt door tot in je longen, middenrif, lever, maag en darmen en loopt naar beneden langs je ruggengraat, heupen, bekken en billen.
‘Op dat moment zullen alle verstoppingen die zich in de vijf organen en de zes ingewanden hebben opgestapeld, alle pijnen in de onderbuik en andere aangetaste delen het hart volgen dat naar beneden in het onderlichaam daalt. Terwijl het dat doet, zul je duidelijk een geluid horen dat lijkt op water dat van een hoger gelegen plek naar een lager gelegen plek sijpelt. Het zal nog zakken, door het onderlichaam, de benen bedekken met een weldadige warmte, tot het de voetzoelen bereikt, waar het stopt. De leerling dient de contemplatie dan te herhalen. Terwijl de vitale energie naar beneden vloeit, worden de lagere gebieden van het lichaam geleidelijk aan gevuld en raken ze doortrokken van een alles doordringende warmte. De leerling krijgt het gevoel tot zijn navel in een heet bad te zitten…’
‘Lichaam en geest zullen in volmaakte harmonie zijn. Je zult je beter en gezonder voelen dan toen je 20 of 30 was.’
‘Wanneer je de contemplatie ijverig blijft beoefenen, is er geen ziekte die niet genezen kan worden, geen deugd die niet verworven kan worden, geen niveau van wijsheid dat niet bereikt kan worden, geen geestelijke oefening die niet beheerst kan worden.’ (Citaten uit Wilde Klimop, Hakuin, ISBN 9056701118, pagina 156/157.)
5 maart 2009 – Peter Veen