Ik ben hetzelfde.
En ik ben compleet anders.
Ik ben heel.
En mijn basis is nog niet hersteld.
Ik loop over van de inspiratie en manieren om aanwezig te zijn voor jullie en voor het grotere Veld.
En al die inspiratie heeft – letterlijk en figuurlijk – geen plek om te landen.
Beetje bij beetje wordt het me steeds meer duidelijk; als je fysieke basis gebroken is, is er geen bodem voor het hart en geen bodem voor je mind. Concreet houdt dat voor mij persoonlijk het volgende in;
Iedere dag heb ik momenten van inspiratie.
Iedere dag heb ik een hart wat overloopt van vreugde omdat ik voor me zie wat er allemaal kan en mag ontstaan.
En in plaats van dat er vervolgens momenten van creatie ontstaan… val ik nu in slaap. Ik slaap dus heel veel.
Aanwezig zijn in het niet weten
Het grote voordeel is dat ik stil ben in mijn hoofd. Er is geen bodem waar zorgen, stress, problemen, toekomst, verleden of wat dan ook kunnen landen.
Het nadeel is dat op de momenten dat ik wil nadenken, of moet nadenken, het gewoonweg niet lukt. Als ik dingen wil of moet doen (nieuwsbrieven, betalingen, video’s plaatsen, …) ik halverwege in slaap val. Ik kan meestal gemiddeld 3-5 mail per dag beantwoorden. En dan val ik weer in slaap. Heel wonderlijk. Mijn fysieke lichaam heeft heling nodig en als vanzelf gebeurt er iets op een ander niveau voor mijn hoofd en hart. Een totale reset en ik heb geen idee waar het heen gaat.
En ik heb er niets over te zeggen. Helemaal niets.
The art of Balance
Ik balanceer in de kunst van Chi Neng Healing. Op alle niveaus. Er is geen tijdslijn. Er is geen structuur. Er is geen oplossing. Er is alleen maar een stille aanwezigheid, vol verwondering. Soms spoelt het water van de oceaan van Qi zachtjes over mijn voeten en kan ik ineens een nieuwsbericht schrijven of de website bijwerken. Een volgend moment trekt de zee zich weer terug en ben ik alleen maar aanwezig, stil, wachtend en ervaar ik dat Qi in werk is in mij. Niet vanuit een verwachting. Zelfs niet vanuit een bepaald beeld van heel zijn.
Het nu
Fysiek gezien lijkt het alsof ik minder kan dan een aantal weken geleden. Ik rust meer en beweeg minder. De afgelopen dagen had ik zelfs weer meer pijn en ik loop dat trap weer af met krukken. Ik mediteer, doe healing, volg mijn eigen Healing meditaties. Er gebeurt heel veel in mij, je ziet het alleen nog niet aan de buitenkant.
Een aantal specialisten hebben mij echt met klem verzocht om fysiek te wachten met opbouwen. Als deze breuk niet goed heelt – wat alleen maar kan door rust (en healing) – heeft dat grote consequenties voor mijn hele systeem.
En na de afgelopen weken begrijp ik dat meer en meer. Ik voel zo sterk hoe belangrijk onze basis is. Hoe belangrijk je onderste dantian. Hoe belangrijk je fysieke batterij. Hoe essentieel het is dat jouw basis sterk is. Dat jouw basis de kracht heeft om te dragen op veel meer niveaus dan alleen maar het fysieke. Het ontroert me. En ik ervaar een diep diep respect voor onze basis … en daarmee hoe onze basis weer gedragen wordt door Moeder Aarde.