Trust beyond the ordinary
In augustus 2018 was ik met mijn gezin vijf weken lang op reis door China. Een van de hoogtepunten waren mijn dagen in het Zhineng Healing & Research Centre in een dorpje vlakbij de stad Xi’an.
Die dagen waren geweldig, inspirerend, overweldigend en zijn voor mij het begin geweest om definitief Chi Neng Healing op de kaart te zetten. De setting was kleiner dan in de tijd van het medicijnloze ziekenhuis van Dr Pang Ming, maar verder was werkelijk alles nog hetzelfde. De oefeningen, het trainen, de onderzoeken, de healings, het delen van ervaringen, de Chanten van de eight verses, het samen eten en vooral het onvoorwaardelijke vertrouwen in Zhineng – Chi Neng Qigong.
Bijgaande foto is een foto van mij met een vrouw van in de 70 die een aantal weken hiervoor haar heup had gebroken. Informatie van jezelf, van anderen, van artsen is bij het breken van een heup op die leeftijd vol met aannames. En die aannames zijn vaak niet echt positief.
Vanaf het allereerste moment besloot deze vrouw om haar hele helingsproces zelf in handen te nemen … met Zhineng Qigong. In haar geval besloot ze dit te doen met het Chanten van de ENG-sound. Continue. Maar dan ook echt continue.
Haar dochter hoorde dat ik een aantal dagen in het centrum aanwezig was en nodigde mij uit om op bezoek te komen. Toen ik de kamer binnenkwam hoorde ik de mij bekende chant; eng …. eng … eng … eng … eng … Continue. Echt continue.
Ja, dit is ook een vorm van Zhineng Qigong. Wellicht voor onze westere mind wel een van de meest lastige vormen die er is. Je chant. En je chant de hele tijd slechts 1 klank. Niet meer en niet minder. Continue. Echt continue.
Waarom? Er zit namelijk geen informatie op deze klank. Geen betekenis. Geen enkele taal kent deze klank en de manier waarop je deze klank uitspreekt heeft nergens een betekenis. Als je zo’n klank vervolgens keer op keer herhaalt dan wordt je mind stil. Echt heel erg stil. Je harde schijf wordt opgeschoond van alle informatie die er niet toe doet. Van alle informatie die niet ondersteunend is. En dat doe je dan weer omdat je in bepaalde ziekte processen – zoals nu een oudere vrouw die haar heup breekt – niet wil dat je lichaam en mind zich bezighouden met informatie die er eigenlijk niet toe doen. Zoals informatie dat je niet kunt helen, informatie dat het heel lang kan gaan duren, informatie dat het bekend is dat dit iets is wat vaak heel pijnlijk is, enzovoorts, enzovoorts.
Dus deze vrouw chantte. De hele dag door. Totdat ze in slaap viel. En zodra ze wakker werd. Ze chantte als ik haar een vraag stelde en stopte even met chanten om antwoord te geven, en dan ging ze weer door. Toen ik bij haar was, was het drie weken na het ongeluk. En ze deed bijna alles weer zelfstandig, had geen pijn en was een bonk stralende energie.
Zij was en is voor mij het voorbeeld van onvoorwaardelijk vertrouwen. En ik ben ervan overtuigd dat wij ergens diep in ons dat herkennen. Ergens weten we wat we moeten doen als het niet goed met ons gaat. Alleen verdwijnen we vaak in het bestaande informatieveld. Het informatie veld van jouw eerdere ervaringen, het informatieveld van het gezin waarin je bent opgegroeid, van de maatschappij, van het land waar je woont, van wat de artsen je vertellen, van boeken, van wat anderen om je heen hebben ervaren of denken te weten, van social media, van …
En wat als dat er allemaal niet is … Wat als het stil wordt. Helemaal stil in jou. Wat zou jouw lichaam dan doen?