Een nieuwe basis laten ontstaan
Het afgelopen half jaar is een bijzonder half jaar geweest. Uitdagingen fysiek, emotioneel en mentaal. En op de een of andere manier hadden alle uitdagingen te maken met mijn basis, mijn fundament.
De basis van mijn mind leek rustig en stil. Maar als het er op aan kwam wilde diezelfde mind koste wat het kost de controle vasthouden. Ik had het door, maar het leek wel steeds moeilijker om door de controle heen te zakken en weer stil te worden.
De basis van mijn hart had periodes van onzekerheid, dusdanig dat het zich wilde terugtrekken. Onder een deken verdwijnen voor langere tijd. Ik zag wat ik deed, het lukte me steeds die deken weer weg te trekken, maar ik realiseerde me dat er iets was wat ik recht in de ogen moest aankijken. Ik kon niet meer weglopen. Het was tijd.
En de basis van mijn lichaam … die gaf het na een aantal waarschuwingen op. En ik viel. Hard. En brak op een heel vervelende manier mijn fysieke basis, mijn voorste bekkenring. En toen lag ik stil. Zeven weken lang lag ik het grootste gedeelte van de dag stil.
En hoe raar het ook klinkt, en hoe pijnlijk het ook was, ik ben dankbaar. Want door die val kon ik niet anders meer dan aanwezig zijn in al die lagen die ik niet wilde zien. Loslaten op een manier zoals ik nog nooit had gedaan. Stil worden zoals ik nog niet eerder heb ervaren. Vertrouwen op een hele diepe kern in mij die ik bijna was vergeten.
Aanwezig zijn in mijn werkelijke kern. Voorbij alle vorm. Voorbij wat er van me wordt verwacht. Voorbij alle rollen. Voorbij alles. Alleen nog maar ik, mijn kern, mijn basis. Just me, myself and I.
Is het makkelijk? Nee zeker niet.
Is het het waard? JA.
Zijn er nu geen uitdagingen meer? Helaas … Maar het is niet meer hetzelfde. Ik ben niet meer dezelfde. Onderstaande woorden kwam ik afgelopen week tegen en deze omschrijven wellicht het beste het proces van de afgelopen twee maanden;
“I call my power back to me. I call my energy back to me. I call my magic back to me.
I am cleansed and disconnected from anything that may drain me. I am shielded from any energy that does not serve me.
I am safe.
I am protected.
I am whole.
And so it is.”
De fysieke breuk is ondertussen enorm mooi geheeld en het is tijd voor een volgende fase. De focus verschuift van herstel en heling naar opbouw. Opbouw van een nieuwe versie van mij. Deze fase neem ik heel serieus, misschien wel nog serieuzer.
De verandering is volop aanwezig in in mij. Dit omschrijven is niet in woorden te doen en dat zou ook niet kloppen en zeker geen recht doen aan alles wat ik heb ervaren de afgelopen maanden.
Een wezenlijke verandering is aan de ene kant eenvoudig (omdat het zo klopt) en aan de andere kant hard werken in het dagelijkse leven. Ik word enorm uitgedaagd om aanwezig te blijven in mijn werkelijke kern. Alsof er van alles uit de kast word getrokken om mij te brengen naar onzekerheid, naar stress, naar urenlang achter de pc en naar controle.
En iedere keer weer heb ik een keuze. En iedere keer kies ik weer voor die wezenlijke kern, de rust, de liefde, zuivere aanwezigheid. Controle, stress, doen zoals het hoort, zoals ik denk dat iedereen dat van mij verlangt; ik doe het niet meer. Het is het niet waard.
I am whole. And so it is